کپسایسین

کپسایسین یا کاپسی‌سین (به انگلیسی: Capsaicin) ماده‌ای شیمیایی از گروه کپسیکوم می‌باشد. این ماده در فلفهای تند (سبز و قرمز) یافت می‌شود.

علت اصلی تند بودن فلفل‌ها همین ماده است. با اینکه فلفل طبیعت گرمی دارد، اما خوردن آن باعث خنکی و کاهش دما در بدن می‌شود. به همین دلیل مردم مناطق حاره و گرم، بیشتر فلفل مصرف می‌کنند.

خواص این ماده

این ماده خاصیت آنتی اکسیدانی دارد که سلول‌های بدن را از آسیب مولکول‌های رادیکال آزاد محافظت می‌کند و از خاصیت ضد باکتریایی نیز برخوردار است.

این ماده سیستم قلبی عروقی را تحریک و سیستم هاضمه را تقویت کرده و درد روی پوست یا مفاصل بدن را تسکین می‌بخشد و برای مثانه به عنوان داروی ضد احتقان و ضد باکتری مؤثر است.

کاپسیسین نه تنها درد آرتروز و آرتریت روماتوئید را تسکین می‌دهد بلکه هنگام استفاده به شکل موضعی، میزان ورم ناشی از این بیماری‌ها را کاهش می‌دهد.

فلفل با تحریک ترشح آنزیم‌های گوارشی در معده و نابودی باکتریهایی که می‌توانند عامل عفونت باشند، قدرت هضم را تقویت می‌کند.

خاصیت ضد باکتری فلفل از بروز اسهال ناشی از عفونت جلوگیری می‌کند و این ماده غذایی یکی از منابع سرشار ویتامین ث و کاروتن‌ها است.

کاهش زخم معده

تحقیقات نشان داده‌است که کپسایسین  موجود در فلفل، باعث کاهش بروز زخم معده می‌شود.

کپسایسین، موجب افزایش جریان خون در قسمت مخاطی معده و تولید موکوس به وسیلهٔ دیوارهٔ معده می‌شود، بنابراین بافت معده در برابر ترشح اسید معده مصون باقی می‌ماند.

مطالعات نشان داده است، که خوردن ۲۰ گرم فلفل، حدود ۳۰ دقیقه قبل از خوردن یک عدد آسپیرین، از اثرات تخریبی این دارو بر بافت معده و دوازدهه، در اثر مصرف طولانی مدت مواد شیمیایی آن جلوگیری می‌کند.

منبع : ویکیپدیا