آشنایی با بیماری ام اس MS

مولتیپل اسکلروز یا همان ام اس، یک بیماری التهابی است که در آن غلاف‌های میلین سلول‌های عصبی در مغز و نخاع آسیب می‌بینند.

این آسیب، توانایی بخش هایی از سیستم عصبی را برای برقراری ارتباط مختل می کند و موجب ایجاد علائم و نشانه هایی از جمله مشکلات جسمی، ذهنی و گاه روانی می شود.

علائم خاص ممکن است شامل بینایی دو طرفه، کوری در یک چشم، ضعف عضلانی، مشکلات احساسی یا مشکلات تناسبی باشد.

درمان بیماری ام اس راه حل قطعی ندارد. اما رسیدگی به آن، سرعت بهبودی پس از ابتلا به بیماری را بیشتر کرده و روند بیماری را اصلاح‌ می کند.

هیچ درمان شناخته شده ای برای ام اس وجود ندارد.

داروهای مورد استفاده برای درمان ام اس، در حالی که نسبتا موثر هستند، می توانند عوارض جانبی داشته باشند.

فیزیوتراپی می تواند به توانایی افراد در عملکرد بدن کمک کند.

افرادی که این بیماری را زودهنگام با دوره بازگشت در زندگی تجربه می کنند و کسانی که در ابتدا چندین حمله را تجربه کرده اند، امید به زندگی در آنها به طور متوسط 5 تا 10 سال پایین تر از افرادی است که به این بیماری مبتلا نیستند.

ام اس شايعترين اختلال سيستم ايمنی است که بر روی سيستم عصبی مركزی تاثیر می گذارد.

در سال 2015، حدود 2.3 میلیون نفر در سراسر جهان مبتلا به این بیماری شدند.

ام اس به عنوان یک بیماری ارثی به‌شمار نمی‌رود، با این وجود تعدادی تنوع ژنتیکی بیانگر افزایش ابتلاء به ام ‌اس می‌باشد.

احتمال ابتلاء به ام ‌اس در میان بستگان فرد به ویژه بستگان درجه یک بیشتر است. دوقلوهای همسان در ۳۰٪ موارد هردو به این بیماری مبتلا می‌شوند، این در حالی است که دوقلوها در ۵٪ موارد و خواهر و برادرها در ۲٫۵٪ موارد با هم به این بیماری مبتلا می‌شوند و این میزان برای افراد نیمه مشترک کمتر است.

اگر پدر و مادر فردی به این بیماری مبتلا باشند، احتمال ابتلای فرزند آن‌ها ۱۰ برابر خواهد بود.

ام ‌اس در بعضی گروه‌های نژادی رایج تر است.

علت ام اس ناشناخته است؛ با این حال، محققان بر این باورند که این بیماری از ترکیب برخی عوامل ژنتیکی و محیطی مانند عوامل عفونی اتفاق می افتد.

در حالی که تعدادی از عوامل خطر زیست محیطی وجود دارد و اگر چه برخی از آنها تا حدی قابل تغییرند، با این حال تحقیقات بیشتری لازم است تا تعیین کنند که آیا حذف آنها می تواند از ام اس جلوگیری کند یا نه.

تحقیقات نشان داده است که کشیدن سیگار و استرس دو عامل خطرناک برای بیماری ام اس هستند.

علائم بیماری ام اس ممکن است بسته به محل ایجاد آسیب و افراد مختلف متفاوت باشند که از جمله این علائم می توان به بی‌حسی یا ضعف در دست و پاها و بدن که معمولا در یک طرف بدن به وجود می‌آید.

از دست دادن قدرت بینایی به‌صورت جزئی یا کلی معمولاً در یک چشم که اکثراً با درد به هنگام حرکت دادن چشم همراه است.

رعشه، عدم تعادل و راه رفتن لرزان، سرگیجه و خستگی اشاره کرد.

بیماران مبتلا به ام اس چه غذاهایی را نباید بخورند ؟

غذاهای چرب بخصوص گوشت های چرب و کلیه چربی های حیوانی ممنوع

فرآورده های لبنی پرچرب ممنوع

کلیه سس های دارای چربی زیاد ممنوع

غذاهای بسیار شیرین ، كیك ، بیسكوئیت ، شیرینی و آب نبات ممنوع

غذاهای حساسیت زا مثل تخم مرغ ، شیر ، سیب زمینی ، گوجه فرنگی ، بادمجان ، مخمر ، نان گندم ، شكر ممنوع

برخی از میوه ها ( بسته به واكنش بیمار ) ، مواد غذایی با رنگ های افزودنی مثل نوشابه یا كنسروها ، ادویه ، کلیه میوه ها و سبزی هایی كه خوب شسته نشده اند و یا با افزودن مواد شیمیایی رشد کرده اند که مواد باقیمانده روی آنها می تواند سمی و حساسیت زا باشد ممنوع

قهوه ، الكل ، كولا و چای ممنوع

بیماران مبتلا به ام اس چه غذاهایی را باید بخورند ؟

چربی های اُمگا 3 و اُمگا 6 که در انواع ماهی ها بخصوص ماهی ساردین و سالمون است و سایر منابع غذایی آن مانند روغن سویا و کانولا، جوانه گندم ، گردو، روغن تخم کتان، سبزیجات برگ سبز و روغن کبد ماهی می باشد.

اسیدهای چرب اُمگا 6 که در روغن های غیر اشباع گیاهی مثل روغن ذرت ، روغن کانولا، روغن سویا ، روغن بادام زمینی و روغن آفتابگردان وجود دارد.

میوه ها و سبزی های تازه و تمیز و سبزی های دارای برگ سبز پررنگ.

مصرف جوانه ها بخصوص جوانه یونجه كه باید در هنگام جوانه زدن مصرف شود.

پودر جلبك آب های تازه که به صورت بسته بندی در برخی فروشگاه ها موجود است.

آب تازه و تصفیه شده 2 لیتر ( 8 لیوان ) در روز، مصرف چای گیاهی به جای چای معمولی و مصرف آب میوه رقیق