اسکیت برد

اسکیت برداسکیت ‌بُردینگ به انگلیسی: ( Skateboarding ) یک ورزش مخاطره‌آمیز است که در برگیرنده سوار شدن، کنترل و انجام حرکات نمایشی با استفاده از یک اسکیت بورد است.

 اسکیت ‌بردینگ می‌تواند به عنوان یک فعالیت تفریحی، یک کار هنری، یک شغل، یا یک روش برای حمل و نقل در نظر گرفته شود.

اسکیت ‌بردینگ در طی سال‌ها توسط بسیار از اسکیت‌بازان شکل گرفته و تحت تأثیر قرار گرفته است.

گزارشی در سال ۲۰۰۹ میلادی نشان داد که بازار اسکیت ‌بردینگ به ارزش تقریبی ۴٫۸ میلیارد دلار، در درآمد سالانه و با ۱۱ میلیون و ۸۰ هزار اسکیت باز فعال در جهان است.

در سال ۲۰۱۶ میلادی اعلام شد که اسکیت‌ بردینگ در بازی‌های المپیک ۲۰۲۰ توکیوی ژاپن حضور خواهد داشت.

از دهه ۷۰ میلادی، اسکیت پارک‌هایی مخصوص برای اسکیت‌بازها، دوچرخه سواران BMX، اسکیت بازان اگرِسیو و اخیراً، اسکوتر بازها ساخته شده است.

زمان دقیق پدید آمدن اسکیت ‌بردینگ در هاله‌ای از ابهام است.

به نظر می‌رسد شروع آن از دههٔ ۵۰ میلادی بوده است، زمانی که موج سواران کالیفرنیایی ایدهٔ سوار شدن بر تخته‌های موج سواری در خیابان‌ها به ذهنشان رسید.

هیچ‌کس نمی‌داند که اولین بار چه کسی تخته اسکیت را به وجود آورد، در عوض به نظر می‌رسد چند نفر به طور همزمان ایدهٔ ساخت چنین وسیله‌ای را داشته‌اند.

برخی ادعا می‌کنند که اولین بار آنها اسکیت‌ بردینگ را اختراع کرده‌اند، اما در این باره هیچ چیز به اثبات نرسیده و ماجرای پدید آمدن اسکیت‌بردینگ به خودی خود عجیب است.

در طی دهه‌های گذشته اسکیت ‌بردینگ دست‌خوش تحولات عظیمی بوده است به طوری که در عرض نیم قرن از شکلی ساده و ابتدایی به شکل امروزی خود درآمده است.

افراد زیادی در آمریکا باعث وجود تغییرات تختهٔ اسکیت و خود اسکیت ‌بردینگ و نیز حرکت‌های آن بوده‌اند. در مورد شروع اسکیت ‌بردینگ در ایران نیز اطلاعات دقیقی وجود ندارد، اما گفته می‌شود این رشتهٔ ورزشی از دهه ۸۰ تا کنون در ایران به صورت حرفه‌ای توسط علاقه‌مندان خود دنبال می‌شود.

در تهران فروشگاه هایی است که در زمینه فروش قطعات اسکیت ‌بردینگ فعالیت می‌کنند و حامی بعضی از اسکیت بازان ایرانی هستند.

اسکیت‌ بردینگ در تهران طرفداران بیشتری دارد و به همین سبب اسکیت پارک‌هایی به نام «آب و آتش» واقع در پارک آب و آتش تهران، «مجموعه ورزشی انقلاب» و به تازگی اسکیت پارک «نهج البلاغه» ساخته شده است.

همچنین در سایر شهرها از جمله اصفهان، شیراز و کرمان اسکیت‌ بازانی هستند که با توجه به نبود اسکیت پارک استاندارد در خیابان‌ها و نقاط شهری اسکیت می‌کنند.

هم اکنون در ایران بیش از صد نفر اسکیت سوار وجود دارد و این تعداد رو به افزایش است.

منبع : ویکیپدیا